NIE MA KALEKI, JEST CZŁOWIEK!
.
Mając niepełnosprawne dziecko trzeba być zawsze krok do przodu. Myśleć zanim się wydarzy, czuć decydowanie więcej, często zrezygnować z swojej wolności i ofiarować siebie dziecku niemal 24h/dobę. Nieraz zastanawiam się nad sensem tego trudu naznaczonym tajemniczym znamieniem cierpienia i zmaganiem się ze skutkami choroby zarówno dla samej Olimpii jak i całej rodziny. Nie jest to takie proste! Czasami zbyt nadmierna wokół obojętność pogłębia cierpienie i samotność, chroniczny brak snu, brak wytchnienia, brak czasu na regenerację, na oderwanie się od szarej codzienności powoduje zmęczenie "materiału". Bywa trudno, bywa ciężko, bywa też pięknie. Każdy dzień przynosi coś nowego, coś nieprzewidywalnego. Każdego dnia trzeba się uczyć na nowo poznawania potrzeb Olimpii, jej pragnień, radości i smutków. Jedyne czego nie muszę robić, to uczyć się akceptacji własnego niepełnosprawnego dziecka, bo kocham je mimo wszystko takim jakie ono jest, z jej humorami i niedoskonałościami. Uczymy się wciąż siebie nawzajem. A wiara w lepsze jutro poświadczona przez miłość i bezinteresowność pomnaża siły i nadaje sens życiu.
.
.
Ps. Takie święto...
Dziś obchodzimy Światowy Dzień Godności Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie i Dzień Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych.
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz