Ta cisza... [13 lipiec 2019r.]

Kroczę spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu życia i chłonę całą sobą 

ten pokój jaki może być w ciszy. 

To mnie odpręża, uspokaja i daje wytchnienie. 

Bez tej ciszy i przestrzeni byłoby mi ciężko złapać oddech. 

Dla jednych moja droga jest drogą po trupach, dla innych heroiczną walką. 

Ja zbudowałam w tej poniekąd samotnej bitwie twardą skorupę, 

by mieć siłę wstać raniutko, ubrać się i wyjść na tak cudowny spacer jak dziś, 

a przede wszystkim po to, by w trudnych chwilach mogła być dla mnie tarczą. 

W tej chorobie są dni lepsze, gorsze i wcale okrutne odbierające wszelką nadzieję. 

I nawet wtedy, gdy zaczynam wątpić i brak mi jest wsparcia, 

nie odpuszczam i idę dalej... prosto przed siebie.
Jestem silna i pozwól, że taką pozostanę!
Dla Ciebie wszystko córeńko ❤
.

Dziękujemy Pani Agnieszce Popko za kartkę i serdeczne życzenia. 

To takie miłe. 

Tak, OLIMPIA JEST WYJĄTKOWA, każdego dnia uczy mnie cierpliwości, 

miłości, pokory i wiary w to co niemożliwe, bo cała mądrość życia 

to umieć czekać i mieć nadzieję. 

Tego również Wam życzę oraz wiele dobra i Bożego błogosławieństwa dla całej Waszej rodziny.

.
#OlimpkowaMAMA
.